Tu gramy...

- Pewnie jest w lochach... - Rzuciła do Cindy po czym spojrzała na Astorię. - Ciągle mi dokuczacie... wszyscy... ja i tak was nie odróżniam, ale wiem, że dokuczacie... - Zaniosła się płaczem.

Rita zaś przemierzała korytarze w poszukiwaniu jakiegoś ucznia, którego wypyta się o wszystko co wie na temat Pottera.

- Jak widzisz przeżyłam - uśmiechnęła się do Harrego - Snape w końcu spełnił swoje marzenie - wywróciła oczami.

-Marto, nie płacz. Co się stało? - spojrzała na chłopaka stojącego niedaleko.

Nastał nowy dzień, ale wszystkich przeraziła świeża informacja, która wyszła z lochów. Gdy wszyscy spokojnie jedli śniadanie do Wielkiej Sali wpadła wystraszona Pansy krzycząc najgłośniej jak mogła:
- Crabbe nie żyje! W lochach coś jest!

ZADANIE:
Możecie iśc i dyskretnie sprawdzic co jest w podziemiach, ale uważajcie.

Hermiona spojrzała bez słowa na Rona, który miał buzię pełną jedzenia. Nauczyciele wstali z miejsca. Na sali nastała wielka cisza. Profesor Dumbldor poszedł pierwszy, za nim McGonagal no i oczywiście cała świta nauczycieli. Uczniowie patrzyli i nie wiedzieli co robić. Harry spojrzał na Grenger pytającym spojrzeniem. Ona tylko wzruszyła ramionami w odpowiedzi. - Hermiona, może jednak miałaś rację? - Spytał retorycznie Ron. Oczywiście, że Hermiona miała rację. Coś się kroiło. Coś ciemnych mocy. Dyrektor nakazał zostać wszystkim na Wielkiej Sali, lecz oczywiście MY musieliśmy wiedzieć co się dzieje. Gdy wszyscy opuszczali jadalnię po śniadaniu wymknęliśmy się i zeszliśmy do lochów...

Harry, Ron, Hermiona... (Może ktoś jeszcze jest z nami?) szli powoli za oddalającym się gronem pedagogicznym.
Z daleko dochodziły ich ryki. W brzmieniu przypominały smoka, ale było w nich jeszcze coś innego.
- Jak myślisz Dumbledorze? Czy ta Hydra mogła się wydostac? - Spytała przerażona Mcgonagall.
- Miejmy nadzieję, że nie... - Odrzekł dyrektor.

Poszła w kierunku dziwnych odgłosów. Była sama, lekko przerażona. Zobaczyła coś przypominającego ogon, co zniknęła za korytarzem. Zaczęła się cofać kiedy wpadła na coś twardego. Odwróciła się gwałtownie i zobaczyła Harrego, Rona i Hermionę.

Widząc, że pare osób było ciekawe i wyszło ona również po cichu opuściła Wielką Salę. Ruszyła ciemnymi korytarzami Hogwartu. Ujrzała przed sobą czwórkę Gryfonów. Ciekawa podeszła bliżej. Chciałabyć niezauważona, niestety Ron się odwrócił.

- Ginny! - Krzyknął Harry ciesząc się z tego, że dziewczyna jest bezpieczna i, że nie okazało się, że zaszedł ich ktoś od tyłu.
- Ej! Jakaś Ślizgonka nas szpieguje! - Krzyknął Ron celując w Astorię różdżką. - Chciałaś nam coś zrobic?! - Krzyknął starając się zabrzmiec groźnie... niestety z dośc mizernym skutkiem.

Spojrzała na niego zdziwiona.
-Nie, niby czemu mam coś wam robić? - powiedziała spokojnym głosem.

- Ron uspokój się - warknęła Ginny na brata - Astoria tak? - zapytała dziewczyny, o której kiedyś słyszała.

-Tak. - podeszła bliżej. - Przepraszam, że was szpiegowałam, ale sama jestem ciekawa co się dzieje.

- Jakoś przeżyjemy - uśmiechnęła się lekko.
- Harry? - zwróciła się do chłopaka. Chciała mu powiedzieć co widziała.

- Tak Ginny? - Zwrócił się do dziewczyny. Ron obserwował niepewnie Astorię, lekko rozdrażniony tym, że Harry tak szybko ją zaakceptował.

- Ja... - podrapała się niezdarnie po głowie. Chwyciła go za rękę i pociągnęła w stronę korytarzu, w którym widziała znikający ogon. Wyjrzała zza rogu, jednak nic tam nie było.
- Widziałam tu coś... - powiedziała nie puszczając jego dłoni.

Harry zbliżył się do miejsca, które wskazała Ginny. Po chwili poczuł, że wdepnął w coś maziowatego.
- Łeeee... - Rzucił z obrzydzeniem wyciągając z kałuży szlamu upackanego buta.
- To jest ohydne... - Rzucił Ron.

- Co to jest? - Spytała Hermiona. - Ale cuchnie! - Dodała zasłaniając nos. - Ginny, co takiego widziałaś? - Spytała dziewczyna chwytając Weasley za ramię i patrząc jej prosto w oczy.

- Coś w rodzaju... ogona - próbowała sobie dokładnie to przypomnieć, jednak pamięć płatała jej figle. Pościła rękę Harrego - Wyglądało trochę jak smoczy ogon. ale to nie był smok... - pokręciła głową.

- Dumbledore mówił co o jakieś... Hydrze... - Powiedział Ron i spojrzał na Hermionę. - A co to jest ta Hydra? - Spytał się jej. Harry w tym czasie użył zaklęcia Lumos i obserwował leżący na ziemi śluz.

- Profesorze Dumbledore, co postanawiamy? - Spytał Hagrid obserwując z boku całe zajście, wszyscy nauczyciele stali z poważnymi minami nie wiedząc co zrobić.

-Hydra... - odezwała się po chwili - to potwór w mitologii greckiej, wielogłowy wąż wodny. Hydra podobna była do psa, lecz miała 8 lub 9 wężowych łbów. Jeden ze łbów hydry był nieśmiertelny. Według innych wersji, hydra miała nawet 50 lub 100 głów. Na miejscu odciętej odrastały dwie lub trzy nowe głowy. Hydra była bardzo jadowita, a nawet zapach jej śladów miał powodować śmierć.

- Kurcze, niezła jest. - Skomentował Ron. - Hermiona, chyba masz konkurencję. - Szepnął jej do ucha z zadziornym uśmieszkiem. Uczniowie wychylili się zza rogu, czekając na decyzję profesora Dumbldora.

Nie miała zamiaru czekać na jakąkolwiek decyzje. Zaczęła iść w kierunku miejsca, gdzie prawdopodobnie ta cała Hydra zniknęła, nie zważając nawet na resztę.

- Ginny stój! - Zawołał za nią Ron. - To zbyt niebezpieczne! - Zapomniał o nauczycielach stojących za rogiem i krzyczał na caly głos. - Ron! - Głośno szepnęła Hermiona zasłaniając Weasleyowi usta dłonią. -Idź z nią. Przydasz jej się. - Szepnęła do Pottera. Harry poszedł za Ginny, która nie zamierzała się poddać.

-Na wszelki wypadek wstrzymajcie oddech. - odezwała się szeptem.

Szła dalej nasłuchując jakichkolwiek dziwnych dźwięków. Chciała zobaczyć co to jest... Nie zważała nawet na krzyki Rona czy idącego Harrego.

Grono pedagogiczne szło ciemnym korytarzem. Nagle z ciemności wyłoniło się kilka głów, które masakrując to co napotkały wycofały się szybko. Mcgonagall leżała ranna a Slughorn bardzo ciężko ranny.
- Pomono... - Zawołał Dumbledore, ale Sprout nigdzie nie było bo ona w tym czasie szła już ze Snapem w stronę magicznej magicznej bariery otaczającej Hogwart.

Draco spoglądał na wszystko zza posągu gargulca. Po chwili namysłu wyszedł i powiedział:
- No proszę, Potter i jego banda. Szukacie kłopotów?

- Malfoy, zaczynasz nas powoli przynudzać - wywróciła oczami.